... του Χενρυ Μιλλερ
( Antoine the Clown)
[... ].
Να κρατας το πνευμα σου αδειο, ειναι ενα κατορθωμα καλο για την υγεια. Να μην εχης πει λεξη μια ολοκληρη μερα, να μην εχης δει εφημεριδα, να μην εχης ακουσει ραδιοφωνο, μητε κουτσομπολιο, ναχης αφεθη απολυτα, πλερια, στην τεμπελια, να εισαι απολυτα, πλερια αδιαφορος στη μοιρα του κοσμου, ειναι η καλυτερη γιατρικη. Σταλια - σταλια ξερνας τη βιβλιακη σου κουλτουρα' τα προβληματα λειωνουν και διαλυονται' οι δεσμοι κοβονται σιγα - σιγα' η σκεψη, οταν καταδεχτης να της δοθης, γινεται πολυ πρωτογονη' το κορμι μεταμορφωνεται σ' ενα καινουργιο, θαυμαστο οργανο' κοιταζεις τα φυτα, τις πετρες, τα ψαρια, με ματια διαφορετικα' αναρωτιεσαι προς τι τοσες συμπλοκες και φρενιτικοι αγωνες' ξερεις πως εχει ξεσπασει ενας πολεμος, μα το λογο που οι ανθρωποι παιρνουν μια τετοια ευχαριστηση, με το να αλληλοσφαζωνται, δεν τον καταλαβαινεις' κοιταζεις ενα μερος σαν την Αλβανια - την ειχα συνεχως μπρος στα ματια μου - και λες : χτες ηταν ελληνικη' σημερα ειναι ιταλικη' αυριο θαναι ισως γερμανικη η γιαπωνεζικη' και την αφηνεις ναναι ο,τι την ευχαριστει. Οταν εισαι σε αρμονια με τον εαυτο σου, λιγο ενδιαφερει η σημαια που κυματιζει στο κεφαλι σου η σε ποιον ανηκει τουτο η εκεινο η αν μιλαν εγγλεζικα η αλαμπουρνεζικα. Δεν υπαρχει πιο μεγαλη, πιο εξαιρετικη ευλογια, απο την απουσια των εφημεριδων, απο την ελλειψη νεων για το τι κανουν οι ανθρωποι στις τεσσερεις γωνιες του κοσμου για να κανουν τη ζωη πιο νοιωσιμη η πιο αβιωτη. Αν μοναχα μπορουσε κανεις να περιοριση τον Τυπο, τι μεγαλο βημα προοδου θα καναμε, ειμαι βεβαιος ! Ο Τυπος γενναει το ψεμμα, το μισος, την απληστια, το φθονο, την υποψια, το φοβο, την πονηρια. Τι να την κανουμε αυτη την αληθεια που μας σερβιρουν τα καθημερινα φυλλα? Εκεινο που μας χρειαζεται ειναι η ειρηνη, η μοναξια, το ραχατι. Αν μπορουσαμε ολοι ν' απεργησουμε και ν' αρνηθουμε ειλικρινα καθε ενδιαφερον για το τι κανει ο γειτονας, ισως να φταναμε να υπογραφαμε ενα καινουργιο συμβολαιο ζωης. Πρεπει να μαθουμε να κανουμε χωρις τηλεφωνο, ραδιοφωνο κ' εφημεριδες, μηχανες καθε ειδους, εργοστασια, φαμπρικες, ορυχεια, εκρηκτικες υλες, θωρηκτα, πολιτικους, νομομαθεις, κονσερβες, τρυκ, ακομα και ξυριστικες λεπιδες και σελλοφαν, τσιγαρα και παραδες. Ονειρο, καπνος, βεβαιοτατα. Οταν οι ανθρωποι απεργουν, το κανουν για να επιτυχουν καλυτερες συνθηκες δουλειας, καλυτερες αμοιβες, ωστε να γινουν κατι τι αλλο απο κεινο που ειναι.
[... ].
( μερος1ο, σελ. 43-44, ως εις την προηγουμενη αναρτηση )
"... to paint is to love again"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου