Γαζιες
Κιτρινη μυρουδια, χλωμη, σα χλωροφορμισμενη,
απο μια μαντρα, απο μια αυλη, απο ενα ολογιομο φεγγαρι'
μεθυσαν της αποκοσμης γειτονιας τα δεντρα
και γεμισε αρωμα γαζιας ο ουρανος.
(Πο'υ ειναι και μια φασματικη ομορφια, να προσπερασει,
φερμενη για περιπατο απ' το παρελθον,
κ' εκθαμβη, μπρος στην φωτισμενην ερημια, να ξαναπαρει
κατω απ' τα δεντρα αυτο το δρομο που οδηγει προς τα παλια!..)
-Αγαπημενο χνουδι, μην αναστεναζεις.
Κοιτα : πλημμυρισε ευωδια και σκονη κιτρινη η βραδια.
Κ' εσυ, φεγγαρι ερωτευμενο, μη μ' ακολουθας ξωπισω.
Του Φθινοπωρου αποψε το κοριτσι θ' αγαπησω!..
