Απο χθες το βραδυ φανηκε. Το φεγγαρι σχεδον ολογιομο, φωτεινο σαν τον ηλιο, χωρις ιχνος θολουρας γυρω του, σ' εναν ουρανο πεντακαθαρο!
Το πρωινο σημερα ηρεμο. Το αρχιπελαγος των ονειρων μου, μια απεραντη λιμνη. Τα νερα του καθρεπτης.
Καποιες ωρες που απομενουν, σχεδιαζω να τις αφιερωσω στον εαυτο μου, στα ενδιαφεροντα μου, μια πολυ συντομη επισκεψη στη Βιβλιοθηκη και το Αρχειο
- ... προετοιμαζομαι -, ενα καφε με αμυγδαλωτο κατω απο τον πλατανο στην πλατεια με την βενετσιανικη κρηνη και μετα... μετα επιστροφη στα ιδια, για κανενα εναμιση μηνα.
Για δυο μηνες, το καλοκαιρι, ξανα εδω!
... υστερα απο πενηντα χρονια - ουτε που το καταλαβα για ποτε περασαν - ενα ολοκληρο καλοκαιρι στα "χωματα" μου, "κοντα" στη μανα μου και τον δρακογιαννη, τον παππου μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου